Thuis.

30 mei 2015 - Vosselaar, België

Lieve allemaal,

Maandagnacht ben ik thuis gekomen. De ene dag liep ik nog 30 km in de ongerepte natuur, de volgende dag zat ik van 07 tot 24 uur in bus, trein, tram en vliegtuig. Heerlijk weer thuis bij Frans. Natuurlijk is het even wennen, mijn enkel is nog wat dik. Mijn lijf moet nog bijslapen. De rugzak wilde vandaag pas terug naar de kelder. Mijn wandelkleding ligt fris gewassen in stapeltjes boven in de kast.  Tot de volgende keer?

Waar komt steeds opnieuw de heimwee naar de camino vandaan? Voor mij is dat een gevoel van vrijheid, het simpele (over)leven. De hele dag is van mij, ik hoef niets. In het nu blijven is makkelijk, er is zoveel te genieten. De zon komt op, de vogels ontwaken, de bloemen staan weer te stralen met hun hoofdjes naar het licht gericht. Ik adem de frisse lucht in mijn longen, en ruik de geuren van bloemen en aarde. Geen enkele verantwoordelijkheid, alleen voor mijzelf. 

Dan komt een gedachte: om half elf wil ik daar zijn, er is een bar in dat dorpje, dus een koffie pauze. Logisch, ik heb trek in koffie, en als sociaal wezen heb ik behoefte aan menselijk contact. Maar toch, ik ben weer vertrokken, een doel gesteld, op de klok gekeken, niet meer aanwezig in het nu. Vooral de verwachting maakt veel gevoelens los, veroorzaakt teleurstelling als het niet gaat zoals ik had bedacht. Ik realiseer me steeds opnieuw, ik krijg wat ik nodig heb, een les in vertrouwen.

De pelgrimsfamilie, begrip zonder woorden, we zitten op dezelfde golflengte. Het gevoel elkaar snel, heel intens te leren kennen en begrijpen. Ik geef me gemakkelijk bloot. Sommige pelgrims ken ik na een paar dagen beter dan mijn eigen broer of zus. Er is oprechte interesse in elkaar, waarbij de vrijblijvendheid ook een rol speelt. 

De ontmoeting met de ander is niet een doel op zich. Het is belangrijk me okay te voelen en bij mezelf te blijven. Niet op zoek gaan naar (h)erkenning. Uiteindelijk moet ik alleen met mezelf verder, mijn hele leven. Als ik de rust en vrede bij mezelf kan vinden, ben ik tevreden.

Dank jullie allemaal voor de lieve reacties..

PS. Ik ben 3 juni jarig, 65 jaar. Jullie zijn welkom. Woensdag koffie vanaf 10 uur. Donderdag, Vrijdag , Zaterdag of Zondag ook welkom, graag een berichtje.

Gerarda.

 

Foto’s

6 Reacties

  1. Henk en Marga:
    30 mei 2015
    Lieve Gerda, mooi geschreven..... X Marga
  2. Wannie Jansen-Metz:
    30 mei 2015
    Fijn dat je weer veilig thuis bent!
  3. Wannie Jansen-Metz:
    30 mei 2015
    Fijn dat je weer veilig thuis bent!
  4. Marjolijn Schaftenaar:
    1 juni 2015
    Hallo Gerda,
    Hartelijk gefeliciteerd met je 65e verjaardag.
    Je hebt intussen alweer een wandel/pelgrimstocht afgelegd.
    Met belangstelling heb ik je weg gevolgd waarbij een paar dingen of beter gezegd levenslessen opvielen.
    Les in vertrouwen. Teleurgesteld zijn wanneer de dingen heel anders lopen dan je hebt gedacht. Tot de ontdekking komen dat je krijgt wat je nodig hebt.
    Zou het zo zijn dat je tijdens die tochten op jezelf wordt teruggeworpen en daardoor meer openstaat voor deze dingen? Heimwee naar vrijheid, geen verantwoordelijkheid is heel herkenbaar in onze tijd waarin we zoveel denken te moeten om aan verwachtingen van anderen te voldoen?
    Ik wens je van harte toe dat je bevrijdende gevoel vast weet te houden.
    Bedankt en hartelijke groeten,
    Marjolijn
  5. Gerarda:
    1 juni 2015
    Fijn Marjolein,
    Dank voor je begrip. Het is inderdaad de weg naar binnen die ook gelopen dient te worden. Stilstaan bij jezelf. Bij je gevoelens. Waarom reageer ik zo?? Jezelf accepteren zoals je bent. Tevreden zijn. Groetjes. Gerarda.
  6. Staf Druyts:
    3 juni 2015
    Gerarda:
    ene hele dikke proficiat met uw 65 jonge lentes, nog vele zomers en winters, zodat jij nog vaak in het park aanwezig mag zijn.