Pinksteren?

Zondag 17/5. Om 7u geluisterd naar Enya, het lied Pilgrim. Ze zingt, realiseer je dat je niets kan veranderen, maar dat je elke dag opnieuw kunt beginnen.
Ontbijt met de 4 zussen. Om 8.30 op pad. Het is droger, lichter, er zijn stukjes blauw. Ik wandel tussen de velden. De bloemen staan weer te stralen. De vogels zingen me toe. Ik hoor koeienbellen tinkelen. Ik loop weer te genieten, en maak veel foto's Twee boeren stoppen naast me en wensen me, bon courage. Een man met een hond wenst me 'bon chemin'. Ik zoek mijn weg door de stad Oloron-Sainte Marie, dat is moeilijk want er zijn veel bruggen, en hier is ook een route die naar St. Jean Pied de Port gaat. Een man loopt met mee naar de kathedraal. Daar is juist een gezongen Mis bezig, Pinksteren? Ik twijfel, maar blijf. Juist op tijd voor de vredeswens, de Communie, en de zegen. Als toetje een mooie stempel in mijn credentiaal. Buiten is een biomarkt. Ik koop er een stuk kaas. Koffie met internet en weer verder. Bij de vlg kerk is een rommelmarkt. Ik kan er water tappen en koop een zakje pannenkoeken. Dan maak ik de fout niet het eerste bankje te kiezen voor mijn pauze. Ik loop te zoeken naar een mooi plekje en verlies (opnieuw) de route. Als ik een fietser doe stoppen blijkt hij iemand die het Licht heeft gezien. Hij verzekert me dat ik hem niet toevallig tegenkom. Ik moet vanuit mijn hart leven, zoals Jezus ons heeft voor gedaan. Hij wijst me de weg letterlijk en figuurlijk. Het blijkt dat ik een moeilijke afdaling heb ontlopen. Gisteren heb ik op steile dalingen soms hardop geroepen, "ik heb heel goede grip onder mijn schoenen" , om mijzelf moed in te spreken. Zondag middag 16u. Ik ben in een hotel op 300m hoogte. Vanaf nu ga ik alleen nog maar omhoog tot de Somportpas op 1632m.